Super, super, super goed nieuws!!!!

Totaal onverwacht, maar we hebben ons Madina sinds deze middag 12.00u op ons appartement. Gisterenavond hebben we dit supergoede nieuws per telefoon gekregen van onze tolk Hassan. Hij was ook dolgelukkig ons dit nieuws te mogen brengen.

Deze morgen hebben we dan de laatste uurtjes met haar doorgebracht in het weeshuis. Ook werd ons gevraagd haar eigen kleren mee te brengen. Deze morgen zijn we nog vlug 2 super taarten gaan kopen, wat snoepgoed en wat koekjes voor in het weeshuis. Ons vertrek in het busje voelde voor haar toch wel beangstigend aan, alles was opeens nieuw voor haar, het was even onze stille kleine Madina die we in het begin leerde kennen... Eenmaal thuis na een uurtje, ongelooflijk, ze is al wat gewoon en ontdekt alle plaatsjes en hoeken. Ze schatert en loopt van de mama naar de papa, zalig!!:-))

We gaan het vandaag verder rustig houden, de nacht staat nog te wachten...

Tot volgende blog

Liefs

M&M&M

Lukt het niet met woordjes of gebaren, dan met daden..

Gisteren was het een minder goed afscheid met ons Madina. Ook was ze wat ziekjes. We trachten nog steeds het afscheid kort te houden.

's Avonds zijn Ajgoul en Sara op ons appartement langs geweest voor de huur van de 2é maand. Nogmaals heeft Ajgoul contact opgenomen met de directrice maar zij blijft bij haar standpunt! Volgende week gaat ze opnieuw contact opnemen en maar weer proberen. Als we de Amerikanen (ook adoptieouders) hier moeten geloven zal ze nog in het weeshuis moeten blijven tot 15 november (tot na de beroepsperiode) .... tja, wie heeft het dan nog over het belang van het kind he!! Zeer vreemde renedering hier, regeltjes en nog eens regeltjes.

Voor Madina blijft het een zeer verwarde situatie. Wel kent ze al het verschil tss de individuele aandacht waar ze enorm van geniet en het groepsgebeuren.

Vandaag zijn we begonnen met steekpareltjes omdat we ondervonden hebben dat ze een goed oog - handcoördinatie heeft. Het sensopatische is ook nog duidelijk aanwezig, ze geniet enorm van het betasten van verschillende materialen, zelfs onze kleren. Na het ravotten was ze vandaag heel moe. Ze wou naar haar bedje toe en maakte dit duidelijk door zich op Marcella's schoot spontaan uit te kleden.... lukt het niet met woordjes of gebaren, dan maar met daden... het is een pientere meid.

De laatste dagen is het weer mooi zonnig, en....... de verwarming is opgestart gisterenavond... super!!!!!

Veel liefs en tot volgende blog

M&M&M

Mama en papa's lieveling

Vandaag weer en fijne bezoekdag, met de dag intenser en leuker. Vanaf maandag ga ik Madina ophalen in haar leefgroepje, we gaan dit voorlopig zo houden. Haar voormiddag ziet er nu voor haar duidelijk en gestructureerd uit. Het geeft haar blijkbaar rust, ze heeft er ook meer vertrouwen in dat we elke dag terugkeren. De foto helpt echt wel in de namiddag!

Vandaag heeft ze voor de eerste keer echt zelfstandig gespeeld, zonder dat Marcella haar voortdurend moet vasthouden. Gisteren zijn we met een balspelletje begonnen, ze deed dit zo graag dat ze Marcella daarbij wel moest loslaten. Het evalueert elke dag.

Deze namiddag zijn we even in de groenmarkt geweest en hebben een extra warme trui aangekocht voor ons en een warm jasje voor Madina.

Lieve groetjes

M&M&M

Kijk eens hoe mooi ik zeepbellen kan blazen...

Vandaag een superleuke bezoekdag. Ik ben deze morgen Madina gaan ophalen in haar leefgroepje. Ze kwam op dezelfde manier naar mij toegerend als bij Marcella! Om te smelten :-)

Het bezoekje begon zoals elke dag, een petit gervais, banaan, koek en sapje. En dan ravotten, vindt ze superleuk, rollen over Marcella heen, ik moet haar hoog in de lucht zwieren, het kan niet gek genoeg zijn. Om weer eens van spelletje te veranderen dachten we haar vandaag eens te leren zeepbellen blazen. Ongelooflijk hoe snel ze hiermee weg was. Ze is er een half uur mee bezig geweest.

Voor het afscheid aangenaam te maken hebben we naar oplossingen gezocht. Zaterdag was het ons gelukt door het afscheid zeer kort te houden. Vandaag hebben we het advies gevolgd van Hilde (collega Marcella) om een foto van ons beiden mee te geven naar haar leefgroepje zodat wij toch nabij blijven voor haar. De nanny begreep de bedoeling direct en heeft ze zichtbaar geplaats voor Madina. (bij soepbordje, in de namiddag zichtbaar op de kast, en s avond gaat ze mee naar haar bedje) Bij het korte afscheid heeft ze de foto enkele kusjes gegeven en het vetrek verliep heel kalm, zonder tranen, eindelijk. We vertrokken beiden met een heel opgelucht gevoel...:-))

Wat zijn we toch gelukkig met ons Madina en blijven hopen op goed nieuws... maar voorlopig zijn we al blij dat het afscheid zonder tranen verloopt!!

Tot volgende blog

M&M&M

Madina's eerst donut van uncle Hassan! (tolk)

Donderdag was het in het babyhuis "juffrouwendag". In de versierde ontvangstruimte stonden er een 20tal stoelen waarop een 10tal juffrouwen plaats namen. Wij en de andere adoptieouders mochten ook plaats nemen. Na enkele ogenblikken arriveerde de muziektherapeute die een korte speeche gaf in het Kazachs. Hierna kwam een groepje verkleedde kindjes de ruimte binnen die een aantal mooie opvoeringen ten beste gaven, dansjes, liedjes zingen et.. Daarna volgde nog een kort speech en eindigde deze voorstelling met het gooien van bonbons naar de kindjes en genodigden, net Sinterklaas! De juffrouwen werden hierna getrakteerd op thee met gebak.

De rest van de voormiddag hebben ons met Madina bezig gehouden, de ruimte was de eerste keer aangenaam warm. We proberen zoveel mogelijk op haar interesse in te spelen. Momenteel vindt ze het enorm boeiend zich bezig te houden met het ombladeren van blaadje in boekjes. (hoe fijner het papier hoe liever ze het heeft, ook wil ze het steeds zelf proberen) We vallen wel in herhaling maar het afscheid blijft emotioneel. Op vrijdag was ze zo verdrietig bij het afscheid dat ze van frustratie aan haar haren is beginnen trekken, zielig en nog eens zielig om dit van je kind te moeten aanzien. Ze beseft niet dat dit alles tijdelijk is, en zelf zoeken we naar oplossingen om haar een betere kijk te geven op deze situatie. In ons nadeel speelt dan ook nog eens de onvoorziene langere periode die we hier moeten verblijven om reden van de latere rechtbankzitting.

De reden van het niet mee mogen nemen van ons Madina is wel de volgende: blijkbaar komt zij uit een ander babyhuis in deze regio. Ze verblijft nu al 1 1/2 maand in dit babyhuis, dit is tijdelijk daar er in haar eigen babyhuis renovatiewerken bezig zijn. Haar eigen directrice (dus niet deze van waar ze nu verblijft) volgt de procedure en regels letterlijk, in tegenstelling tot de directrice die we ontmoet hebben hier. Blijkbaar vindt haar directrice regeltjes belangrijker dan het belang van het kind!!(voorheen was de bindingsperiode en normale toekenning van het kind aan de ouders een 4à5 weken, nu zou het voor ons wel eens 2 maand kunnen duren voordat we ze krijgen, we vragen ons sterk af of dit nog wel gezond is voor de binding van ons Madina??) Maar ja, wat keuze hebben wij? Het is wel fijn te weten dat iedereen zijn uiterste best doet voor ons. Ook de 2 tolken Hassan en Annastasia voelen enorm met ons mee en verwennen ons Madina waar kan!!

Gisteren zaterdag is het ons voor de 1é maal gelukt sinds 6 dagen het afscheid met Madina goed te laten verlopen en zonder tranen. 't Is echt zoeken naar methodes.

Ook heeft ze enorm genoten van de donuts die Hassan meegebracht had voor ons. En smullen dat ze deed.. en genieten, achteraf werd Hassan ook beloond met een kusje van haar... hij smolt ter plaatse...

In de namiddag zijn we met Karin nog wat gaan winkelen, warme kinderspulletjes bekijken et.. Ook zijn we samen wat gaan eten bij een aangenaam gesprek.

Op ons appartement verwarmen we ons momenteel met warme kledij,warmwaterkruiken en dekentjes. We tellen af naar 15 oktober, de dag dat de verwarming opgezet wordt. Warm water hebben we ook weer momenteel, dus een lekker bad kikkert ons ook al op. We zijn blij dat de verwarming in het babyhuis al een poosje opstaat, het is er echt goed te doen.

Vandaag zondag hebben we in de voormiddag als gewoonlijk de was en de plas gedaan, deze namiddag gaan we als de zon schijnt weer een flinke wandeling maken en een kijkje nemen op de Almaty feesten. (optredens, eetstalletjes et..) In de avond doen we meestal telefoontjes naar de mede adoptie ouders om met elkaar wat bij te kletsten, te steunen et.. We hebben het echt getroffen met deze mensen, het contact is zeer goed onder elkaar.

We willen ook de mensen op het thuisfront extra bedanken met alle extra's die nu geregeld moeten worden met ons onvoorzien verlengde verblijf hier. Het bijkomend in orde maken van de nodige papieren, het verzenden hiervan, het is toch maar allemaal een geloop en je moet het maar doen he! Ook een merci aan onze werkgevers voor hun begrip van deze situatie. Ook hier hebben we het echt mee getroffen. Bedankt mensen!!

Veel liefs en tot volgende blog

M&M&M